Mijn naam is Femke de Weerd, initiatief nemer van dit mooie project rondom rouw. In 2012 begon mijn reis met verlies en rouw. Er zijn drie dierbare directe familieleden gestorven in 10 jaar tijd en het leren omgaan met rouw heeft mij heel veel gebracht. Naast verdriet, pijn en leegte heeft het mij ook leren leven en dicht bij mezelf gebracht. Rouwen is voor mij letterlijk een reis door het hart!

In 2012 werd mijn moeder ziek. Ze had nierkanker met uitzaaiïngen naar haar bekken. We wisten meteen toen we de diagnose kregen dat ze niet beter zou worden en dat behandelingen enkel levensverlengend zouden zijn. Na 5 maanden ziekbed stierf ze op 11 oktober 2012.

Mijn (jongere) broer stierf 2,5 jaar later op 25 jarige leeftijd door een ongeluk. Zijn levensstijl waarin feest en alcohol de boventoon vierden werden hem fataal. Het bijzondere aan zijn sterven was dat hij op moederdag stierf, 10 mei 2015. Drie jaar eerder op 10 mei kwam hij thuis vanuit Denemarken, waar hij destijds verbleef en werkte. Hij kon het niet verdragen om zover van huis te zijn terwijl zijn moeder ziek was. Voor mij heeft hij twee keer op 10 mei besloten terug te keren naar zijn moeder.

Mijn vader stierf wat jaartjes later, op 5 december 2022 aan een hartstilstand. We hebben een dag eerder met hem het sinterklaasfeest gevierd en hij heeft zijn laatste dag met al zijn dierbaren doorgebracht. Het was een shock hem te vinden uiteraard, maar ook heel passend in wie hij was. Altijd alles zelf doen!

Het betekent dat er drie keer een uitvaart georganiseerd moest worden en al doende leert men.

Ik moet bekennen dat de juiste uitvaartverzorger ook zeker een belangrijk onderdeel is in het kunnen organiseren van een passende uitvaart. Er moet een goede klik zijn. Die klik ervoer ik tijdens de eerste uitvaart niet, maar goed wat wist ik van uitvaarten. Gelukkig heeft had mijn moeder al veel dingen voorbereid en was het toch een passende uitvaart geworden.

Er werd alleen niet mee gedacht, niet out of the box, niet hoe ervaar je de meeste troost, hoe start je goed je rouwproces. Want een goed passende uitvaart is de start van een proces en als dat goed staat dan heb je al een mooi stuk te pakken in mijn optiek.

Zo was de uitvaart van mijn broer al een stuk authentieker, met een stoet van motoren en Amerikaanse auto’s. Dat was wat hem paste.

De uitvaart van mijn vader hoefde ik ook niet veel over te beslissen, want ook hij had op de achterkant van een envelop van de uitvaartverzekeraar een berichtje voor ons achter gelaten met de muziek, locatie en nog wat grapjes erom heen.

Toch voelde ik ten diepste dat ik graag herinneringen aan hem wilde behouden. Niet zoals het verliep met het standaard condoleanceboek van mijn moeder, of de niet ingevulde kaartjes van mijn broer. Dit moet anders. Dus ik had een oproep gedaan via de rouwadvertentie in de krant om een eigen geschreven kaart mee te nemen. En op die manier een tas vol met herinneringen aan mijn vader te krijgen.

Het hebben van zoveel herinneringen is zo waardevol. Het heeft mij erg geholpen in mijn eigen rouw proces. Dit moet iedereen kunnen krijgen! En zo ontstond het verlangen om zelf kaartjes te creëeren die mensen herinneringen, troost en vreugde kunnen geven in tijd van gemis.

Maar ook heeft de dood en rouw mij heel veel levenswijsheid gegeven. Niet alleen verdriet, maar rouw heeft voor mij als een soort springplank gefungeert om dieper bij mezelf te komen en meer te genieten van het leven. Natuurlijk ben ik niet de enige. Er zijn zoveel meer mensen die te maken hebben met rouw en hoe inspirerend is het om al deze verhalen bij elkaar te brengen in een mooie podcast reeks.

Dit project is een onderdeel van de Stichting LDAS. Daar is bewust voor gekozen, omdat ik graag wil dat het een project is en blijft zonder winst oogmerk. Al het geld dat wordt gegenereerd met dit project blijft van de stichting en is bedoelt om het project uit te breiden en te verbeteren.